برنامه سخت و فشرده و حجم زیاد مطالب، به سرم میزنه یکم برنامه تغییر بدم و بعد درلحظه منصرف میشم و فکر میکنم همین برنامه خوبیه وقت و مجال تغییر برنامه نیست .
دلم میخواد با پشتیبان م کنم ولی خب اینروزا حسابی مشغوله و نمیخوام مزاحمش بشم.
مغزم سوت میکشه ازاون سوت های قطار توی قصه ها. کاش زمان میشد یکم کِش داد مثل بُرش لقمه های پیتزا دیشب تا من بیشتر زمان داشتم.ولی با اما و اگر و ای کاش هیچی تغییر پیدا نمیکنه.
اینروزا چرا فکر میکنم زمان دور تند مسابقه داره وخیلی زود عقربه ها ۶۰ دقیقه را دور میزنه؟؟؟
وقتی کتاب ِ تست شادی عظیم زاده که اونقدر سنگیه که یه دستی به سختی میتونم تحملش کنم ، باز میکنم و با هزارتا تست و مسئله رو به رو میشم یهو میرم تو فکر با خودم میگم اگه الان جایِ این کتاب ، یه کتابِ رمان و داستان جلوم بودو واسه آزمون باید میخوندمش چقدر همه چی فرق میکرد!
حتما موقع خوندنش انگیزه ی بیشتری داشتم و عشق و علاقه ی بیشتری صَرف میکردم .
گاهی وقتا یهو به خودم میام میبینم ساعت ها به سطرهای کتابِ اصول خیره شدم و اصلا خوب پیش نمیره مطالب.همون درسی که من هیچ وقت رغبت نداشتم بخونمش ،برعکس اگر مدنی بود با انگیزه تر پیش میرفتم.
بعد با یه آهِ بلند مدادو میگیرم دستمو دوباره شروع میکنم .
"ماده 1213 قانون مدنی می گوید : مجنون دائمی مطلقاً و مجنون ادواری در حال جنون نمی تواند هیچ تصرفی در اموال و حقوق مالی
خود بنماید، تا افاقه او مسلم باشد . ». فردی که دارای جنون ادواری است، معامله را منعقد می کند و نمی دانیم که در زمان وقوع معامله مجنون بوده یا در حالت افاقه؛ حال در اصول فقه تکلیف این مسئله چیست؟"
حجم عظیم ماده ها ،قوانین خاص،آرا وحدت رویه،فکر نکنم بهش بهتره!
نمیخوام به نتیجه فکر کنم ،فقط نکات و ماده هارا میخونم و تست هاش را میزنم.
اینروزا ،مثل دونده ای میمونم که نفسش به شماره افتاده،پاهاش توان ادامه نداره اما به سختی داره خودشو به خط پایان میرسونه.
زمان داره میگذره. من برم ادامه برنامه .
+یادداشت شماره ۳۱
درباره این سایت