فرقی نمیکنه چه آیین و مذهبی داشته باشیم ، فرقی نمیکنه آدم معتقدی باشیم یا نه، گاهی وقتا یه شرایطی واسمون پیش میاد که دیگه هیچکسی رو نداریم به جز خودِ خدا!
یه وقتایی توی سختیا از هر طرف که نگاه کنیم، هیچکسی دور و برمون نیست تا هزار فرسخی، حتی اگه کسی هم باشه کاری از دستش واسمون برنمیاد.
فرقی نمی کنه گمشدمون چی و کی باشه،عشق،آبرو،آرزوهای قدیمی،حیاتِ یه عزیز،سلامتیش،سلامتیمون یا حتی آبی که میگن اگه از جو بره دیگه نمیشه برش گردوند.
یه وقتایی هیچکس نمیتونه اون از دست رفته رو بهمون برگردونه، هیچکس نمیتونه از چشم باد بکشوندش بیرون.اما باز یه نفر هست که میشه بهش امید بست،میشه بهش دل خوش کرد.به تهِ تهِ تهِ خطِ بی کسی که برسیم،هیچ یاور و فریاد رسی باقی نمیمونه به جز خدای بالاسرمون،خدای که الرحم الراحمینه.
اون موقع فقط باید زانو بزنیم و دستامون بلند کنیم رو به آسمون و از ته دل بگیم: "یا رادَّ ما قََدْ فاتَ ای بازگرداننده ی از دست رفته ها"
+یادداشت شماره ۳۳
درباره این سایت