دَه روز به سرعت نور تمام شد ،از فردا زنجیرها و طبل ها و عَلَم ها میرن تو انبار، کم کم پارچه های مشکی با تَن شهر خدافظی میکنن، ایستگاه صلواتی سر خیابون جمع میشه ، صدای نوحه و طبل و سِنج نمیاد، شهر میخوابه و عزاداری های شبانه تموم میشه. غروب روز عاشورا ازون غروباییه که به تمام دَه روز قبل فکر میکنی و دلت میگیره، با خودت میگی یعنی واقعا از فردا شب این حس و حال قشنگ با کوچه ها و محله ها خدافظی میکنه و میره تا یه سال دیگه؟؟!! آخ که این یه سال چقد بنظر آدم طولانی میشه وقتی هنوز دلت عاشقی میخواد، دلت میخواد دوباره بویِ اسپند همه جا بپیچه، دوباره همه یکرنگ و مهربون باشن دوباره صدای لبیک یاحسین های عزادارا به گوشِت برسه و دلت بلرزه، دوباره چشات که گریون میشه بهت بگن حالا که دلت شکسته واسه ما هم دعا کن و تو توی دلت فریاد بزنی و بگی یا امام حسین همه ی آدمایی که به عشقت اومدن عزاداری ،حاجت دارن کمکشون کن و نذار کسی از اینجا دست خالی بره و مطمئن باشی که امام حسین رئوف تر از این حرفاست. تنها شب نُهم و شب دهم رفتم هیئت و حس عاشقی متفاوت تمام و کمال لمس کردم ،وچقدر بودنِ اونجا موج آرامش واسم. حرف های چندخانم کنار دستم که فقط توصیف تیپ وقیافه عزادار و آدما را دارن برام بی معناس. فقط صدای یاحسین‌گفتن اون همه عزادار ،دلم میلرزونه،خوندن روضه علی اصغر ورقیه ۳ ساله چشمم را گریون. مهم نیست واسم که آدم کنار دستم با چه پوشش و ظاهری اومده عزاداری !مهم نیست اینکه فلانی با آرایش جیغ اومده و یا لباس روشن یا اینکه چطور عزاداری میکنن،قضاوت با من و دیگری نیست. من فقط توجه ام به صدای یاحسین گفتن و به آرامی سینه زدن و یاحسین گفتن خودمه. مهم بودن و حضور در، هیئت امام حسین وحضور توی جمعِ. با خودم گفتم یعنی سال بعدم هستم؟؟ این روزارو ببینم، هستم که دوباره باخدا عَهد ببندم و بگم خدایا اگه یه سال بد بودم به حٌرمت این شبا ببخش قول میدم خوب شم، قول میدم یادم نره خوب بودنم نباید محدود به این ده روز باشه. یعنی سال بعد هستم که سرمو بالا بگیرم و بگم خدایا دیدی تونستم، دیدی خوش اخلاق بودم، دیدی دل کسی رو نشکستم، دیدی به بنده هات کمک کردم. امشب تَه مونده های بغض یک سالمو با اشک های شمع شریک میشم و با کلی دلتنگی و غم منتظر سال بعد میمونم.
+عزاداری هاتون قبول
+یادداشت شماره ۲۹
درباره این سایت